اینجا و آنجا

اینجا اخمو

آنجا مهربان

میگویند همیشه به من

رعایت کنم مجبورم

اینجا با دامن

آنجا بی دامن

من سبک نیستم

نگو هر روز قلب شکستم

اینجا یک فرهنگ

آنجا یک فرهنگ

من اینجا از خدا خواهم پرسید:

                               روز چرا بی رنگ است؟

                               شب تاریک است؟

                               روز چرا رنگارنگ است؟

                               شب ترسناک است؟

آنجا می بینم:

            خون آشام احساس دارد

            و در عاشقی اش التماس دارد

نمیدانم

من هنجار شکنم

غربزده نمیشود بود

من (( بیگانه)) ام

بی خدا نمیشود بود

من از دلهره ی یار میتپم

من در نجاست باد

من در خاکستر یاد

من در کوزه ی پولادین عشق

همراه اردکها پیوسته میمیرم

نور از میان انگشتانم می گذرد

صحنه ی پشت میله های اتگشتم

                                 مایل به آبی

شکنجه گاه من

من پر از چهره ی دختران جوانم

من پر از گناه

من از خدا شرمنده ام

روزی شبی خواهد آمد

تو دور خواهی شد

از مرز نگاهم تا دادگاه

تو از نگاهم وهم گرفته ای

تو از نوع مهربان

تو از نوع بی دامن

تو از فرهنگ بالاتری

تو پیوسته خون آشامی

تو عاشق خون منی

تو عاشق پول منی

تو غربزده ای

همنشین((بیگانه)) نمیشود بشوی

ما دلهامان نازک بی فردا

ما چشمهامان اخمو

گریز از نگاه نا محرم

                      خوبی ها لنگر انداخته

شما خود پرست

شما ظاهرپرست

ومن گریزان از شما

از جامعه گریزان

من در پی چشم

چشمی در نظرم آشنا

او چشمم

82/11/3